هنر کینتسوگی چگونه شکل گرفت؟

فلسفه‌ای برای پذیرش کاستی‌ها و شکست‌ها در زندگی

وقتی یک مرمت کار ژاپنی می‌خواهد جسم شکسته‌ای را مرمت کند، خیلی از مواقع ترک‌های آن را با طلا پر می‌کند. ژاپنی‌ها معتقدند که وقتی چیزی دچار صدمه می‌شود و آسیب می‌بیند، آن‌وقت باید خیلی زیباتر از قبل آن را تعمیر کرد. این هنر باستانی ژاپنی‌ها اتصال طلایی یا «کینتسوگی» نام دارد.

کینتسوگی چیست؟

کینتسوگی (Kintsugi) که به نازک‌کاری طلایی نیز ترجمه می‌شود هنر ترمیم سفال شکسته در ژاپن است که از چند صد سال پیش وجود داشته است. به‌جای متصل کردن قطعات شکسته سفالی و سرامیکی با مواد چسبناک از تکنیک کینتسوگی برای این کار استفاده می‌شود. این مواد از رزین و عصاره درخت مخصوصی گرفته می‌شود که پودری از طلا، نقره یا پلاتین بر روی آن پاشیده می‌شود. هنگامی‌که با این مواد قطعات شکسته را به هم می‌چسبانند، جای شکستگی‌ها نواری طلایی و درخشان به وجود می‌آید.

کینتسوگی چگونه به وجود آمد؟

تاریخ دقیق پیدایش کینتسوگی مشخص نیست؛ مورخان معتقدند که در اواخر قرن 15 میلادی این هنر به وجود آمده است. طبق افسانه‌ها، این هنر زمانی خلق شد که شوگون (سردار) ژاپنی آشیکاگا یوشی‌ماسا یک کاسه شکسته –یا یک فنجان- را برای تعمیر به چین فرستاد. هنگامی‌که ظرف ترمیم شده از چین فرستاده شد، یوشی‌ماسا از نحوه و ابزاری که برای تعمیر آن استفاده شده بود، رضایت نداشت. این موضوع به صنعتگران آن زمان انگیزه داد تا روشی جدید و جذاب‌تر برای ترمیم ظروف شکسته پیدا کنند که نتیجه آن پیدایش کینتسوگی بود.

چرا کینتسوگی؟

اما دلیل این کار چیست؟ فلسفه این هنر بسیار جالب و آموزنده است. این روش منحصربه‌فرد با توجه کردن به ترک‌ها و شکستگی‌های ظروف، تاریخ هرکدام از این ظروف را جشن می‌گیرد. کینتسوگی اغلب قطعه ترمیم شده را حتی زیباتر از نسخه اصلی می‌کند و آن را با ظاهری جدید دوباره زنده می‌کند و به آن زندگی دوباره می‌بخشد. کینتسوگی بر مفاهیمی مانند پذیرش کاستی‌ها و شکست‌ها در زندگی و خارج نشدن از چرخه زندگی تأکید دارد، پس این بار اگر جایی شکست خوردیم، آن را با طلا پر کنیم.